3.No, I do not dance.

- Życzę im powodzenia – skomentował Liam, na co ja się zaśmiałam. Za chwilę drzwi się otworzyły, a w nich stanął Louis i Zayn.  Moje oczy zrobiły się okrągłe jak piłeczki od ping-ponga, a szczeka automatycznie opadła. To oni tworzą zespół?

-Chanel? – zapytał Lou.

- Co ty tu robisz? – już miałam odpowiedzieć, ale do pokoju wszedł ten sam chłopak, na którego wpadłam przed centrum handlowym.

- Co tu robi ta  ździra? - wskazał na mnie, a spojrzenia wszystkich zebranych momentalnie znalazły się na mojej osobie.

-Harry siadaj! - zmierzył go wzrokiem Paul, a lokers posłuszne zasiadł do stołu. Ja również poszłam w jego ślady i usiadłam na moim wcześniejszym miejscu. Atmosfera nie  była aż taka zła.

Dowiedziałam się, że tata będzie bronił Pudla dlatego, że pobił dziewczynę. No nie źle. Damski bokser się znalazł . Boże to co on mógł mi zrobić wtedy przed centrum?

Przez cały czas czułam na sobie czyjś wzrok (Louisa i Zayna). Skrępowana chciałam jak najszybciej opuścić te pomieszczenie i za pretekstem pójścia do łazienki udało się. Kurde tylko ja nie wiem gdzie tu jest toaleta - pacnęłam się otwartą ręką w czoło. Brawo, Chanel, jesteś bardzo inteligenta. Wyzywałam się tak w myślach, że nawet nie zauważyłam, że ktoś za mną stoi.

- Pomóc ci? – usłyszałam  niski głos, a po moim ciele przeszedł przyjemny dreszcz. Zdziwiona delikatnie  się odwróciłam i ujrzałam zamyśloną twarz mulata.

- Gdzie tu jest łazienka? – zapytałam bawiąc się palcami u dłoni. Zayn nic nie odpowiedział tylko chwycił mój rozgrzany nadgarstek i pociągnął w stronę schodów.

- Po lewej – wskazał na brązowe drzwi. Podziękowałam mu, po czym weszłam do łazienki. Po wykonaniu podstawowych czynności spojrzałam w lustro. Nie miałam nic na twarzy, ani nie rozmazał mi się makijaż, więc dlaczego oni się tak  na mnie patrzą? Z tym pytaniem opuściłam łazienkę. Na całe szczęście Zayna już tam nie było. Żółwim krokiem zbliżałam się do jadalni. Już naciskałam klamkę, gdy ktoś pociągnął mnie w tył.  No kurde dom wariatów! – krzyknęłam w  myślach. Przestraszona zamknęłam oczy i czekałam jak potoczy się dalszy rozwój akcji. Po chwilowej ciszy otworzyłam jedno oko, a potem drugie i ujrzałam Zayna.

Pierwsza myśl, ale on ładny! A druga czy on chce, abym  zeszła  na zawał ?

- Co ty wyprawiasz? – zapytałam wreszcie.

- Chciałbym porozmawiać – patrzał cały czas w moje oczy. Jezu to przerażające.

- A nie wystarczyło: Chanel możemy pogadać? – zadrwiłam.

- No fakt. Chanel możemy pogadać? – zacytował mnie.

- Tak możemy – uśmiechnęłam się, co mulat odwzajemnił. Razem udaliśmy się w głąb pokoju i usiedliśmy  na dużej białej sofie.

- Chanel, dlaczego nie odpisywałaś na moje sms? Myślałem, że coś ci się stało – zmarszczył czoło. No tak przecież ja nadepłam telefon i mam nowy numer – zrobiłam facepalm ‘a.

- Przepraszam, bo ja mam nowy numer – powiedziałam, gdy skleiłam myśli.

- Myślałem, że mnie spławiłaś –  odetchnął z ulgą.

- Nie! No coś ty, jesteś bardzo uroczy – czy ja to powiedziałam? Tak Chanel, powiedziałaś to. Jezu teraz weźmie mnie za jakąś wariatkę.

- Jesteś słodka – uśmiechnął się. Czułam jak moje policzki robią się czerwone. Kurde Zayn, bo spłonę – zaśmiałam się z własnej głupoty.

- To może zaczniemy od początku? – zaproponował. Pokiwałam głową na tak i podałam mu swoją dłoń.

- Hej. Nazywam się Chanel Brown – uśmiechnęłam się przyjaźnie.

- Miło mi cię poznać, Chanel – puścił mi oczko.

 – Ja nazywam się Zayn Malik – również się uśmiechnął.

 - Może pójdziemy do nich? – zapytałam.

- Tak, ale czekaj, dasz mi swój numer? – zapytał.

- Tak! Teraz obiecuje, że odpiszę – uśmiechnęłam się. Podałam mu dziewięć cyferek i razem udaliśmy się do jadalni.

W domu

Po przyjeździe po niby udanej kolacji udałam się do łazienki. Przy nakładaniu pasty na szczoteczkę usłyszałam charakterystyczny dźwięk mojego telefonu. Nie przestając ich myć ruszyłam w kierunku mojego pokoju. Nawet zębów w spokoju nie idzie umyć – powiedziałam patrząc na ekran urządzenia.

Wtf? Kto to jest i  z jakiej racji mam mu odpisać?

Zdziwiona odłożyłam telefon  i poszłam dokończyć szczotkowanie zębów.

***

Przewracałam się z boku na bok i nie mogłam zasnąć. Spojrzałam na wyświetlacz 2:30. Grrr zapaliłam lampkę nocną i usiadłam po turecku.

- Muffy! – zawołałam i za chwilę ujrzałam mojego kotka.  - Chodź do pani – mówiłam jakby mnie słuchał. Gdy nareszcie znalazł się w moich ramionach zgasiłam lampkę i się w  niego  wtuliłam…

Leżałam tak patrząc w jeden punkt, gdy nagle usłyszałam szelest. Przestraszona natychmiast się podniosłam i  spojrzałam w stronę balkonu. To pewnie wiatr  - uspakajałam się. Znowu zamknęłam oczy i znowu szelest. Zdenerwowana chwyciłam z pod mojego łóżka kij bejsbolowy, który dostałam od taty i  na paluszkach podeszłam w stronę balkonu.  Moje serce dawno znajdowało się w gardle, a krew w żyłach nagle  stanęła. W pokoju było ciemno jedyne światło to te z ulicznej lampy. Delikatnie chwyciłam klamkę od drzwi i popchnęłam ją w moim kierunku. Wzięłam głęboki oddech i wyszłam na balkon. Rozejrzałam się w prawo, potem  lewo i nic. Boże scena z horroru – pomyślałam i zrezygnowana chciałam wejść do środka, ale ktoś objął mnie w tali. Spanikowana zaczęłam  się drzeć, przy czym upuściłam  kij, ale  owa osoba zasłoniła mi twarz. Wziął mnie na ręce i wniósł do środka – O Chryste on chce mnie zgwałcić. Szkoda, że Muffy nie umie szczekać.

- Spokojnie – powiedział i zdjął kaptur z głowy.

- BOŻE, ZAYN! – chwyciłam się za serce i opadłam na łóżko.

- Wystraszyłem cię? – zapytał jak gdyby nigdy nic. Podniosłam się i zmierzyłam go wzrokiem.

- No co ty – wzdrygnęłam ramionami.

- Przepraszam, ale nie odpisałaś na mojego sms’a i bałem się, że coś ci się stało – powiedział z wyrzutem.

- Wybacz, myłam zęby – uśmiechnęłam się szukając wzrokiem Muff’sa.

- Zayn czy ty siedzisz mi na kocie ? – gwałtownie wstałam i stanęłam przed Malikiem

-To ty masz kota? – zapytał zdziwiony, a ja  z całej siły pociągnęłam go za rękę. Na moje nieszczęście trochę za mocno to zrobiłam, bo mulat chwile później leżał na mnie.

- Złaź ze mnie, ciężki jesteś – wypowiedziałam.

- Sugerujesz, że musze schudnąć? – obraził się, na co ja go zrzuciłam, ale on jak na złość objął mnie w tali i nie chciał puścić.

- Zayn, to nie śmieszne! Ja muszę znaleźć Muffy’ego.

- Ale masz mnie przeprosić za nazwanie grubym – rozkazał pokazując swój policzek. Przewróciłam oczami i zbliżałam się do jego policzka,  po czym delikatnie je musnęłam.

- Zadowolony? – zapytałam.

- Nawet nie wiesz jak bardzo – uśmiechnął się cwaniacko. Głupek - pomyślałam i podeszłam do lampki nocnej. Muffy leżał na całe szczęście w swoim wiklinowym koszyku.

- Jaki słodki – powiedział mulat, gdy go zobaczył, a chwilę potem Muff znajdował się w jego ramionach.

- Dokładnie tak jak jego właścicielka – spojrzał na mnie. Rany! To nie jest logiczne, co u mnie w domu, o godzinie 3 nad ranem robi Zayn Malik z najsłynniejszego boys bandu  na świecie? Przecież  to nie niemożliwe, jest tyle fanek, a ja nawet nią nie jestem. Hmm… trzeba byłoby ogarnąć ich piosenki  albo mam lepszy pomysł.

- Zayn? – zapytałam, a jego wzrok momentalnie pokierował się na moją osobę.

-Tak księżniczko? – czy on nazwał mnie księżniczką? Ja chyba śnię, ale do rzeczy.

- Zaśpiewasz mi coś? – moje słowa wywołały zdziwienie na jego twarzy. Po chwili zastanowienia odłożył Muffego i podszedł do mnie.

- There is no other place that I would rather be

(Nie ma innego miejsca gdzie chciałbym być )
Than right here with you tonight

( Niż to tutaj z tobą dziś )
As we lay on the ground I put my arms around you

(Gdybyśmy leżeli na ziemi, objąłbym Cię)
And we can stay here tonight

(I moglibyśmy zostać tu dziś w nocy)
Cause there's so much that I wanna say

(Chciałbym tyle powiedzieć)
I wanna say

(Chcę powiedzieć)

W sercu zrobiło mi się od razu cieplej. To było takie słodkie.

- Masz hipnotyzujący głos – odparłam po chwili namysłu. 

- Naprawdę? – zapytał.

- Tak, ale na pewno nie jedna fanka ci to mówiła – puściłam mu oczko.

- Fakt. A ty co robisz, tańczysz? – zapytał rozglądając się po moim pokoju.  Momentalnie na te słowa poczułam mocne  ukłucie w sercu, a po mojej twarzy zaczęły spływać słone łzy. 

- Chanel, powiedziałem coś nie tak? – zapytał widząc moją rozpacz. Między nami panowała cisza, a ja w myślach zastanawiałam się czy opowiedzieć mu moją historię. Oczywiście nie powiem mu o mojej chorobie, nie chce litości. Po zebraniu wszystkich za i przeciw postanowiłam milczeć. Przecież ja go w ogóle nie znam.

- Nie,  ja nie tańczę – zamknęłam powieki, aby łzy, które cisnęły mi się do oczu nie ujrzały światła.

- Wiesz co ja już pójdę –oznajmił po chwili . Z jednej strony chciałam , aby został , ale z drugiej Co by było gdyby mój tata go tu zobaczył? Pożegnałam się z Zaynem i kiedy upewniłam się, że go nie ma rzuciłam się na łóżko i jak małe dziecko rozpłakałam się.

*~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~*

Hejoo . Tak jak obiecałam dodałam =-) 

Nawet nie zdajecie sobie sprawy jak wasze komentarze zachęcają do pisania <3 Normalnie w sercu zrobiło i się od razu cieplej  . Jesteście kochani ! 

PS rozdział nie pisałam długo zaledwie w 2 dni po dodaniu prologu był gotowy , ale Rumun nie zdążył sprawdzić :< Wybaczcie